43 ¹ Wspaniałość wysokości, sklepienie o przezroczystej jasności, tak wygląda niebo - przepiękny widok. ² Widok wschodzącego słońca mówi [nam], że jest ono czymś najbardziej godnym podziwu, dziełem Najwyższego. ³ W południe wysusza ono ziemię, a któż może wytrzymać jego upał? ⁴ Jak rozżarza się podmuchem piec, przy pracach wymagających żaru, tak słońce trzy razy mocniej rozpala góry, wydaje ognistą parę, a świecąc promieniami, oślepia oczy. ⁵ Wielki jest Pan, który je uczynił i na którego rozkaz spieszy się ono w swoim biegu. ⁶ Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas i być wiecznym znakiem. ⁷ Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła, które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię*. ⁸ Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian, jest latarnią obozową wojska na wysokościach, świecącą na sklepieniu niebieskim. ⁹ Wspaniałość gwiazd jest pięknością nieba, błyszczącą ozdobą na wysokościach Pana. ¹⁰ Na polecenie Świętego trzymają się Jego wyroku i nie nużą się odbywaniem swych straży. ¹¹ Patrz na tęczę i wychwalaj Tego, kto ją uczynił, nadzwyczaj piękna jest w swoim blasku: ¹² otacza niebo kręgiem wspaniałym, a napięły ją ręce Najwyższego. ¹³ Rozkazem swoim rzuca On błyskawice* i szybko wysyła pioruny, sługi swego sądu. ¹⁴ Przez Niego również otwierają się skarbce i wylatują chmury jak ptaki. ¹⁵ Swą potęgą wzmacnia chmury i bryły gradu zostają drobno pokruszone. ¹⁶ Na widok Jego zatrzęsły się góry, a na rozkaz woli Jego wieje wiatr południowy. ¹⁷ Głos Jego grzmotu karci ziemię, jak nawałnica wiatru północnego i kłębowisko wichru. ¹⁸ Rozrzuca On śnieg jak osiadające ptaki, a jego opad jak chmara szarańczy. Piękność jego bieli zadziwia oko, a takim opadem zachwyca się serce. ¹⁹ On szron jak sól rozsiewa po ziemi, który marznąc jeży się ostrymi kolcami. ²⁰ Gdy mroźny wiatr północny zawieje, ścina się lód na wodzie i kładzie się na całym zbiorniku wód, przyodziewając go jakby pancerzem. ²¹ [Wicher] objada góry, wypala step i jak ogień pożera świeżą zieleń. ²² Nagle lekarstwem na to staje się mgła, a po upale rosa spadająca - pocieszeniem. ²³ Według swej myśli On ujarzmił odmęty wód i osadził na nich wyspy. ²⁴ * Ci, którzy pływają po morzu, opowiadają o jego niebezpieczeństwach, i dziwimy się temu, co słyszą nasze uszy. ²⁵ A tam, tak nadzwyczajne i dziwne dzieła, rozmaitość wszystkich zwierząt i świat potworów morskich! ²⁶ Dzięki Niemu też Jego posłaniec będzie miał szczęśliwą drogę, bo słowo Jego wszystko układa. ²⁷ Wiele moglibyśmy mówić, ale do końca byśmy nie doszli, zakończeniem zaś mów niech będzie: «On jest wszystkim!»* ²⁸ Jeżeli zechcemy jeszcze Go chwalić, gdzie siłę znajdziemy: Jest On bowiem większy niż wszystkie Jego dzieła. ²⁹ Panem jest straszliwym i bardzo wielkim, a przedziwna Jego potęga. ³⁰ Gdy wychwalać będziecie Pana, wywyższajcie Go, ile tylko możecie, albowiem i tak będzie jeszcze wyższym, a gdy Go wywyższać będziecie, pomnóżcie siły, nie ustawajcie, bo i tak nie dojdziecie [do końca]. ³¹ Któż Go widział i mógł to opowiedzieć, i któż Go tak wysławił, jak tego jest godzien? ³² Istnieje wiele tajemnic jeszcze większych niż te, widzimy bowiem tylko nieliczne Jego dzieła. ³³ Pan bowiem uczynił wszystko, a bogobojnym dał mądrość.