Syr 50

Chwała Boża w historii Izraela
Arcykapłan Szymon
50 1 Szymon, syn Oniasza*, arcykapłan, za życia swego poprawił dom Pański, a za dni swoich wzmocnił świątynię. 2 On zbudował mur podwójnie wysoki i wysoką podporę muru świątyni. 3 Za dni jego został wykuty zbiornik na wodę, sadzawka - której obwód jest jak morze. 4 On myślał o swoim ludzie, aby go ustrzec przed upadkiem, umocnił przeto miasto na czas oblężenia. 5 Jakże wspaniale wyglądał, gdy wracał do ludu, przy wyjściu z Domu Zasłony*. 6 Jak gwiazda zaranna pośród chmur, jak księżyc w pełni w dniach świątecznych*, 7 jak słońce świecące na przybytek Najwyższego, jak tęcza wspaniale błyszcząca w chmurach, 8 jak kwiat róży na wiosnę, jak lilie przy źródle, jak młody las Libanu w dniach letnich, 9 jak ogień i kadzidło w kadzielnicy, jak naczynie szczerozłote, ozdobione drogimi kamieniami wszelkiego rodzaju, 10 jak drzewo oliwne, pokryte owocami, jak cyprys wznoszący się do chmur. 11 Kiedy przywdziewał zaszczytną szatę i brał na siebie wspaniałe ozdoby, kiedy wstępował do ołtarza Pana, napełniał chwałą obręb przybytku; 12 a kiedy przyjmował z rąk kapłanów części ofiarne, sam stojąc przy ognisku ołtarza, wokół niego stał wieniec braci, jak gałęzie cedrów na Libanie; otaczali go jak pnie palmowe - 13 wszyscy synowie Aarona w swej chwale. Ofiara Pana była w ich rękach, wobec całego zgromadzenia Izraela - 14 [aż do] zakończenia pełnił on służbę Bożą przy ołtarzach, aby uświetnić ofiarę Najwyższego, Wszechmogącego. 15 Wyciągał rękę nad czarę, ofiarował trochę z krwi winnego grona, wylewał ją na podstawę ołtarza, na przyjemną woń Najwyższemu, Królowi nad wszystkim. 16 Wtedy odzywali się synowie Aarona i grali na kutych trąbach, grzmieli donośnym głosem na pamiątkę przed Najwyższym. 17 Cały lud wspólnie spieszył i padał na twarz na ziemię, aby oddać pokłon Panu swojemu, Wszechmogącemu, Najwyższemu Bogu. 18 Śpiewacy wychwalali Go swoimi głosami i potężnym echem płynęła miła melodia. 19 Lud prosił Pana Najwyższego w modlitwie przed Miłosiernym, aż się skończyły wspaniałe obrzędy Pana i doprowadzono do końca Jego świętą służbę. 20 Wtedy on schodząc, wyciągał swe ręce nad całym zgromadzeniem synów Izraela, aby dać swymi wargami błogosławieństwo Pana, i by się radować Jego imieniem. 21 Po raz drugi lud padał na twarz, by przyjąć błogosławieństwo od Najwyższego.
Zachęta
22 A teraz błogosławcie Boga całego stworzenia, który wszędzie czyni wielkie rzeczy, który od łona matczynego wywyższa dni nasze, który z nami postępuje według swego miłosierdzia. 23 Niech nam da radość serca, niech nastanie za dni naszych pokój w Izraelu - po wieczne czasy, 24 aby miłosierdzie Jego trwało wiernie z nami i by nas wybawił za dni naszych.
Przysłowie wtrącone
25 Dusza moja nie znosi dwóch* narodów, a trzeci nie jest narodem: 26 mieszkający na górze Samarii, Filistyni, i głupi naród, przebywający w Sychem.
Zakończenie
27 Naukę mądrości i rozumu spisałem w tej księdze, ja Jezus, syn Syracha, syna Eleazara, jerozolimczyk, który mądrość serca mego wylałem jak obfity deszcz. 28 Szczęśliwy, kto będzie zajmował się tymi rzeczami, a kto włoży je do serca swego, stanie się mądrym, 29 a jeśli tak postąpi, we wszystkim sobie poradzi, ponieważ światło Pana będzie jego drogowskazem.


Przypisy

1 - Tj. Szymon II, syn Oniasza II (220-195)
5 - Por. obrzęd pojednania: Kpł 16
6 - Wyraz dodany wg hebr.
25 - Zob. Prz 30,15.

Zobacz rozdział

Możesz więcej!

Notatki do fragmentów
Historia ostatnio wyszukanych

Załóż konto

Mądrość Syracha

Syr

Zobacz wstęp i często szukane fragmenty

Dowiedz się więcej!

Masz pomysł?

Napisz do nas i pomóż nam rozwijać wyszukiwarkę

Kontakt

Odkrywaj Słowo Boże

Zobacz co inni wyszukiwali

Zainspiruj się

Polecamy

Kto słucha nie błądzi

Kto słucha nie błądzi