23 ¹ Panie, Ojcze i Władco życia mojego, nie zdawaj mię na ich* zachciankę, i nie dozwól, bym przez nie upadł. ² Któż zastosuje rózgi na moje myśli, a do serca mego - karność mądrości, by nie oszczędzić mnie w moich błędach, nie przepuść moich grzechów, ³ aby się nie mnożyły moje winy i aby moje grzechy się nie wzmagały; abym nie upadł wobec przeciwników i nie sprawił uciechy mojemu wrogowi? ⁴ Panie, Ojcze i Boże mego życia, nie dawaj mi wyniosłego oka, ⁵ a żądzę odwróć ode mnie! ⁶ Niech nie panują nade mną żądze zmysłowe i grzechy cielesne, nie wydawaj mię bezwstydnej namiętności! ⁷ O karności ust posłuchajcie, dzieci: kto ją zachowa, nie da się pochwycić. ⁸ Grzesznika odkryją jego własne wargi i do upadku doprowadzą szydercę i zuchwalca. ⁹ Nie przyzwyczajaj ust swoich do wypowiadania przysięgi i nie przywykaj wzywać imienia Świętego. ¹⁰ Jak bowiem niewolnik często brany na męki nie może być wolny od sińców, tak ten, co byle kiedy przysięga i wzywa imienia Pańskiego, nie będzie wolny od grzechu. ¹¹ Człowiek często przysięgający pomnaża bezprawia i rózga nie odejdzie od jego domu. Jeśliby wykroczył [mimo woli przeciw przysiędze], to grzech jego spadnie na niego, a jeśliby ją zlekceważył, zgrzeszy podwójnie, a jeśliby krzywoprzysięgał, nie będzie mu darowane i dom jego napełni się nieszczęściem. ¹² Bywa taki sposób mówienia, który do śmierci można przyrównać, niechże się on nie znajdzie w dziedzictwie Jakuba! To wszystko dalekie jest od bogobojnych: niech się nie pogrążają w nieprawościach! ¹³ Nie przyzwyczajaj ust swoich do grubiańskiej nieczystości, gdyż są w niej grzeszne słowa. ¹⁴ Wspomnij na ojca i matkę swoją, gdy będziesz razem z możnymi, żebyś przypadkiem nie zapomniał się w ich obecności i żebyś z przyzwyczajenia jakiegoś głupstwa nie popełnił: bo wtedy wolałbyś nie być zrodzonym lub przeklinałbyś dzień swego narodzenia. ¹⁵ Człowiek przyzwyczajony do mów haniebnych nie poprawi się przez wszystkie dni swego życia. ¹⁶ * Dwa rodzaje ludzi mnożą grzechy, a trzeci ściąga gniew karzący: ¹⁷ namiętność gorąca, jak ogień płonący, nie zgaśnie, aż będzie zaspokojona; człowiek nieczysty wobec swego ciała, nie zazna spokoju, aż go ogień spali; rozpustnik, dla którego każdy chleb słodki, nie uspokoi się aż do śmieci. ¹⁸ Człowiek popełniając cudzołóstwo mówi do swej duszy: «Któż na mnie patrzy? Wokół mnie ciemności, a mury mnie zakrywają, nikt mnie nie widzi: czego mam się lękać? Najwyższy nie będzie pamiętał moich grzechów». ¹⁹ Tylko oczy ludzkie są postrachem dla niego, a zapomina, że oczy Pana, nad słońce dziesięć tysięcy razy jaśniejsze, patrzą na wszystkie drogi człowieka i widzą zakątki najbardziej ukryte. ²⁰ Wszystkie rzeczy są Mu znane, zanim powstały, tym więc bardziej - po ich stworzeniu. ²¹ Takiego [człowieka] spotka kara na ulicach miasta, tam gdzie nie będzie się spodziewał niczego - zostanie schwytany. ²² Podobnie i kobieta, która zdradziła męża i podrzuca spadkobiercę poczętego z innym: ²³ najpierw stała się nieposłuszna prawu Najwyższego, następnie przeciw mężowi swemu postąpiła niegodziwie, a po trzecie popełniła cudzołóstwo nieczystością i poczęła dzieci z mężczyzny obcego. ²⁴ Poprowadzą ją przed zgromadzenie i będzie śledztwo nad jej dziećmi. ²⁵ Dzieci jej nie zapuszczą korzeni, gałązki te pozbawione będą owocu. ²⁶ Pamięć o niej zostanie jako wzór przekleństwa, a hańba jej nie będzie wymazana. ²⁷ A następne pokolenie pozna, że nie ma nic lepszego nad bojaźń Pana i nic słodszego nad wypełnianie Jego przykazań.
24 ¹ Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. ² Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą*: ³ Wyszłam z ust Najwyższego i niby mgła okryłam ziemię. ⁴ Zamieszkałam na wysokościach, a tron mój na słupie z obłoku. ⁵ Okrąg nieba sama obeszłam i przechadzałam się po głębi przepaści. ⁶ Na falach morza, na ziemi całej, w każdym ludzie i narodzie zdobyłam panowanie*. ⁷ Pomiędzy nimi wszystkimi szukałam miejsca, by spocząć - [szukałam] w czyim dziedzictwie mam się zatrzymać. ⁸ Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: «W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!» ⁹ Przed wiekami, na samym początku mię stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. ¹⁰ W świętym Przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę* i przez to na Syjonie mocno stanęłam. ¹¹ Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. ¹² Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie. ¹³ Wyrosłam jak cedr na Libanie i jak cyprys na górach Hermonu. ¹⁴ Wyrosłam jak palma w Engaddi, jak krzewy róży w Jerychu, jak wspaniała oliwka na równinie, wyrosłam w górę jak platan. ¹⁵ Wszystko przepoiłam wonnością jak cynamon i aspalat* pachnący, i miłą woń wydałam jak mirra* wyborna, jak galbanum*, onyks*, wonna żywica i obłok kadzidła w przybytku. ¹⁶ Jak terebint gałęzie swe rozłożyłam, a gałęzie moje - gałęzie chwały i wdzięku. ¹⁷ Jak szczep winny wypuściłam pełne krasy latorośle, a kwiat mój [wyda] owoc sławy i bogactwa*. ¹⁹ Przyjdźcie do mnie, którzy mnie pragniecie, nasyćcie się moimi owocami! ²⁰ Pamięć o mnie jest słodsza nad miód, a posiadanie mnie - nad plaster miodu. ²¹ Którzy mnie spożywają, dalej łaknąć będą, a którzy mnie piją, nadal będą pragnąć*. ²² Kto mi jest posłuszny, nie dozna wstydu, a którzy przeze mnie działać będą, nie zbłądzą. ²³ Tym wszystkim jest księga przymierza Boga Najwyższego, Prawo, które dał nam Mojżesz, jako dziedzictwo plemionom Jakuba*. ²⁵ Zalewa ono mądrością jak Piszon* i jak Tygrys w dniach nowych płodów; ²⁶ obficie napełnia rozumem jak Eufrat i jak Jordan w czasie żniw; ²⁷ wylewa naukę jak Nil* lub Gichon* w czasie winobrania. ²⁸ Pierwszy nie skończył go poznawać, podobnie ani ostatni do dna go nie zgłębił, ²⁹ gdyż myśl jego pełniejsza jest niż morze, a rada głębsza niż Wielka Otchłań*. ³⁰ Ja zaś jestem jak odnoga rzeki i jak wodociąg, co sprowadza wodę do ogrodu. ³¹ Powiedziałem: «Nawodnię mój ogród i nasycę moją rolę». Oto moja odnoga stała się rzeką, a rzeka moja - morzem. ³² Nadto sprawię, że nauka świecić będzie jak zaranie i ukaże się jak najdalej.
25 ¹ * W trzech rzeczach upodobałem sobie, które są przyjemne Panu i ludziom: zgoda wśród braci, przyjaźń między sąsiadami oraz żona i mąż dobrze zgadzający się* wzajemnie. ² Trzech rodzajów ludzi znienawidziła moja dusza, a życie ich szczególnie mnie gniewa: żebraka pysznego, bogacza kłamcy, starca cudzołożnego, ogołoconego z rozumu. ³ Jeśli w młodości nie nazbierałeś, jakim sposobem znajdziesz na starość? ⁴ Jak sąd przystoi siwym włosom, tak starszym umieć doradzać. ⁵ Jak starcom przystoi mądrość, tak tym, co mają poważanie - myśl i rada. ⁶ Wieńcem starców jest wielkie doświadczenie, a chlubą ich bojaźń Pańska. ⁷ Dziewięć myśli uznałem w sercu za błogosławione, a dziesiątą słowami wypowiem: człowiek, który ma radość z dzieci i już za życia patrzy na upadek wrogów; ⁸ szczęśliwy, kto mieszka z żoną rozumną, kto się językiem nie poślizgnął, kto nie służył innemu, niegodnemu siebie, ⁹ szczęśliwy, kto znalazł roztropność, kto może przemawiać do uszu tych, którzy go słuchają; ¹⁰ jakże wielki jest ten, kto znalazł mądrość, ale nikt nie jest większy od tego, kto boi się Pana. ¹¹ Bojaźń Pana wszystko przewyższa, a kto ją posiadł, do kogo będzie przyrównany?* ¹³ Każda rana, byle nie rana serca, wszelka złość, byle nie złość żony. ¹⁴ Każde prześladowanie, byle nie prześladowanie przez nienawidzących nas, każda zemsta, byle nie zemsta nieprzyjaciół. ¹⁵ Nie ma bowiem głowy* nad głowę węża i nie ma gniewu nad gniew nieprzyjaciela. ¹⁶ Wolałbym mieszkać z lwem i smokiem, niż mieszkać z żoną przewrotną. ¹⁷ Złość kobiety zmienia wyraz jej twarzy, zeszpeca jej oblicze na kształt niedźwiedzia*. ¹⁸ Mąż jej zasiądzie do stołu pośród swoich bliskich i wbrew woli przykro wzdychać będzie. ¹⁹ Małe jest wszelkie zło wobec przewrotności kobiety, toteż spadnie na nią los grzesznika. ²⁰ Czym dla nóg starca wspinanie się po zboczu piaszczystym, tym żona gadatliwa dla spokojnego męża. ²¹ Nie pozwól się doprowadzić do upadku pięknością kobiety, ani nawet jej nie pożądaj! ²² Złem jest, bezwstydem i wielką hańbą, jeśli żona utrzymuje swego męża. ²³ Duch przygnębiony, twarz zasmucona i rana serca - żona przewrotna; ręce bezwładne i kolana bez siły - taka, która unieszczęśliwia swojego męża. ²⁴ Początek grzechu przez kobietę i przez nią też wszyscy umieramy*. ²⁵ Nie dawaj ujścia wodzie ani możności rządzenia przewrotnej żonie.
26 ¹ Szczęśliwy mąż, który ma dobrą żonę, liczba dni jego będzie podwójna. ² Dobra żona radować będzie męża, który osiągnie pełnię wieku w pokoju. ³ Dobra żona to dobra część dziedzictwa i jako taka będzie dana tym, którzy się boją Pana: ⁴ wtedy to serce bogatego czy ubogiego będzie zadowolone i oblicze jego wesołe w każdym czasie. ⁵ Serce moje ma się na baczności przed trzema rzeczami*, a czwartej się obawiam: oszczerczych zarzutów w mieście, zbiegowiska pospólstwa i kłamliwych doniesień; te rzeczy są przykrzejsze od śmierci. ⁶ Zgryzotą serca i smutkiem jest kobieta zazdrosna o kobietę, a to jest bicz języka, co wszystkich dosięga*. ⁷ Jarzmo dla wołów źle dopasowane - to żona niegodziwa, kto ją sobie bierze, jakby uchwycił garścią skorpiona. ⁸ Wielkie zło - kobieta pijaczka, i nie ukryje ona swej hańby. ⁹ Bezwstyd kobiety można poznać po niespokojnym podnoszeniu oczu i po rzucaniu spojrzeń. ¹⁰ Nad córką zuchwałą wzmocnij czuwanie, aby czując ulgę, nie wyzyskała sposobności. ¹¹ Strzeż się oka bezwstydnego i nie dziw się, jeśli cię przywiedzie do upadku. ¹² Jak spragniony podróżny otwiera usta i pije każdą wodę, która jest blisko, tak ona siada naprzeciw każdego pala i na strzały otwiera kołczan*. ¹³ Wdzięk żony rozwesela jej męża, a mądrość jej orzeźwia jego kości. ¹⁴ Dar Pana - żona spokojna i za osobę dobrze wychowaną nie ma odpłaty. ¹⁵ Wdzięk nad wdziękami skromna kobieta i nie masz nic równego osobie powściągliwej. ¹⁶ Jak słońce wschodzące na wysokościach Pana, tak piękność dobrej kobiety między ozdobami jej domu. ¹⁷ Jak światło błyszczące na świętym świeczniku, tak piękność oblicza na ciele dobrze zbudowanym. ¹⁸ Jak kolumny złote na podstawach srebrnych, tak piękne nogi na kształtnych stopach*.
27 ¹ Bardzo wiele zgrzeszyło dla zysku, a ten, kto stara się wzbogacić, odwraca oko*. ² Jak kołek wbija się między kamienie ze sobą spojone, tak grzech się wdziera między sprzedaż a kupno. ³ Jeśli kto bojaźni Pańskiej pilnie trzymać się nie będzie, wnet jego dom się obali. ⁴ Gdy sitem się przesiewa, zostają odpadki, podobnie [okazują się] błędy człowieka w jego rozumowaniu. ⁵ Piec wystawia na próbę naczynia garncarza, a sprawdzianem człowieka jest jego wypowiedź. ⁶ Hodowlę drzewa poznaje się po jego owocach, podobnie serce człowieka - po rozumnym słowie. ⁷ Nie chwal człowieka, zanim poznasz, jak przemawia, to bowiem jest próbą dla ludzi. ⁸ Jeśli starać się będziesz o to, co jest sprawiedliwe, osiągniesz je i wdziejesz jak wspaniałą szatę. ⁹ Ptaki trzymają się razem z podobnymi sobie, a prawda powróci do tych, którzy ją w czyn wprowadzają. ¹⁰ Jak lew zasadza się na zdobycz, tak grzech na tych, którzy czynią niegodziwości. ¹¹ Mowa bogobojnego jest zawsze mądrością, głupi zaś zmienia się jak księżyc. ¹² Skracaj czas [przebywania] między nierozumnymi, a wśród mądrych przedłużaj! ¹³ Opowiadanie głupich budzi odrazę, a śmiech ich płynie z grzesznej przyjemności. ¹⁴ Gadanie człowieka, co często przysięga, stawia włosy dębem, a kłótnia takich ludzi każe zatykać uszy. ¹⁵ Wylanie krwi - kłótnia pyszałków, i przykro słuchać ich wyzwisk. ¹⁶ Kto zdradza tajemnicę, traci zaufanie i nie znajdzie sobie przyjaciela. ¹⁷ Kochaj przyjaciela i bądź mu wierny, a jeślibyś zdradził tajemnice jego, nie usiłuj nawet biec za nim! ¹⁸ Jak bowiem człowiek stracił tego, kto mu umarł, tak straciłeś przyjaźń bliźniego, ¹⁹ i jakbyś wypuścił ptaka trzymanego w ręce, tak oddaliłeś bliźniego i już go nie odzyskasz. ²⁰ Nawet nie biegnij za nim, bo jest daleko i uciekł jak sarna z sideł. ²¹ Rana może być opatrzona, obelga darowana, ale ten, kto wyjawił tajemnicę, nie ma już nadziei. ²² Kto mruga okiem - knuje zło i nikt go od tego nie odwiedzie. ²³ Wobec ciebie usta jego są słodkie i podziwiać będzie twoje słowa; ale później zmieni swoje usta i ze słów twoich ukuje zarzut przeciw tobie: ²⁴ wiele znienawidziłem, ale nic tak bardzo, jak takiego, a i Pan go nienawidzi. ²⁵ Kto rzuca kamień w górę, rzuca go na swoją głowę, a cios podstępem zadany zrani także uderzającego*. ²⁶ Ten, kto kopie dół, sam w niego wpadnie, a kto zastawia sidła, sam w nie zostanie schwytany. ²⁷ Kto źle czyni, na tego spadnie zło, a nawet nie pozna, skąd na niego przyjdzie. ²⁸ Drwiny i obelgi są dla pyszałka, a pomsta jak lew czyha na niego. ²⁹ W sidła dali się schwytać ci, którzy się cieszą z upadku bogobojnych, i ogarnie ich boleść jeszcze przed śmiercią. ³⁰ Złość i gniew są obrzydliwościami, których pełen jest grzesznik.
28 ¹ Tego, który się mści, spotka zemsta Pana: On grzechy jego dokładnie zachowa w pamięci. ² Odpuść przewinę bliźniemu, a wówczas, gdy błagać będziesz, zostaną ci odpuszczone grzechy. ³ Gdy człowiek żywi złość przeciw drugiemu, jakże u Pana szukać będzie uzdrowienia? ⁴ Nie ma on miłosierdzia nad człowiekiem do siebie podobnym, jakże błagać będzie o odpuszczenie swoich własnych grzechów? ⁵ Sam będąc ciałem* trwa w nienawiści, któż więc odpokutuje* za jego przewinienia? ⁶ Pamiętaj na ostatnie rzeczy i przestań nienawidzić; - na rozkład ciała, na śmierć, i trzymaj się przykazań! ⁷ Pamiętaj na przykazania i nie miej w nienawiści bliźniego, - na przymierze Najwyższego, i daruj obrazę! ⁸ Unikaj waśni, a umniejszysz grzechy, człowiek bowiem popędliwy wszczynać będzie kłótnie. ⁹ Grzesznik szerzy niezgodę między przyjaciółmi i rzuca oszczerstwo między tych, co żyją w zgodzie. ¹⁰ Jakie jest paliwo, tak się ogień rozpala, jaka jest zapamiętałość w kłótni, tak się ona wzmaga; jaka siła człowieka, taka będzie jego zapalczywość, i zależnie od zamożności, gniew jego będzie rosnąć. ¹¹ Gwałtowna sprzeczka roznieca ogień, a gwałtowna kłótnia wylewa krew. ¹² Jeśli dmuchać będziesz na iskrę - zapłonie, a jeśli spluniesz na nią - zgaśnie, a jedno i drugie pochodzi z ust twoich. ¹³ Przeklinajcie potwarcę i dwujęzycznego: wielu bowiem zgubili żyjących w zgodzie. ¹⁴ Trzeci język* wielu uczynił nieszczęśliwymi i skazał ich na tułaczkę od narodu do narodu, zburzył miasta potężne i domy możnych obalił. ¹⁵ Trzeci język oddalił żony od mężów i pozbawił je owocu ich trudów. ¹⁶ Kto nastawia mu ucha, nie znajdzie spoczynku ani nie będzie mieszkał spokojnie. ¹⁷ Uderzenie rózgi wywołuje sińce, uderzenie języka łamie kości. ¹⁸ Wielu padło od ostrza miecza, ale nie tylu, co od języka. ¹⁹ Szczęśliwy, kto przed nim był zasłonięty, kto nie doświadczył jego złości, kto nie dźwigał jego jarzma i nie był związany jego pętami. ²⁰ Jarzmo jego to jarzmo żelazne, a pęta jego - pęta z brązu. ²¹ Straszna jest śmierć, którą on sprowadził, nawet Szeol jest lepszy od niego. ²² Nie będzie on panował nad bogobojnymi i nie będą się palili w jego płomieniu*. ²³ Natomiast ci, którzy Pana porzucają, weń wpadną, zapali się w nich i nie będzie wygaszony; jak lew będzie przeciw nim wysłany i rozszarpie ich jak pantera. ²⁴ Uważaj! Otocz posiadłość swą płotem z cierni, srebro swoje i złoto mocno zawiąż; ²⁵ słowom twoim spraw wagę i ciężarki, a ustom drzwi i zasuwę! ²⁶ Uważaj, abyś się w nim* nie potknął, i byś nie upadł przed tym, kto ci gotuje zasadzkę.
29 ¹ Kto jest miłosierny, pożycza bliźniemu, a kto wspomaga go swą ręką, wypełnia przykazania*. ² Pożycz bliźniemu, gdy jest w potrzebie, a także oddaj mu w swoim czasie*; ³ dotrzymaj słowa, bądź godny jego zaufania, a zawsze znajdziesz to, czego będziesz potrzebował. ⁴ Wielu uważa pożyczkę za rzecz znalezioną i sprawia kłopot tym, którzy ich wspomogli. ⁵ Do czasu, zanim otrzyma, całuje jego ręce i o bogactwach bliźniego mówi cichym głosem; ale się ociąga, gdy przyjdzie pora zwrotu, i oddaje w zamian słowa niezadowolenia i na złe czasy się skarży. ⁶ Jeśli zaś zdoła, zwróci zaledwie połowę, i należy uważać to za rzecz znalezioną; a jeśli nie będzie mógł, pozbawi go pieniędzy, uczyni go sobie bez powodu wrogiem, odda mu przekleństwa i obelgi i zamiast czci, zapłaci mu zelżywością. ⁷ Wielu się więc powstrzymuje* nie z powodu złego usposobienia, ale z obawy, by nie tracić na próżno. ⁸ Poza tym bądź dla biednego łaskawy i nie daj mu długo czekać na jałmużnę! ⁹ Zgodnie z przykazaniem przyjdź z pomocą biednemu i stosownie do jego potrzeby nie odsyłaj go z pustymi rękami! ¹⁰ Strać raczej pieniądze dla brata i przyjaciela, niżby miały zardzewieć, zmarnować się pod kamieniem. ¹¹ Umieść skarb twój według przykazań Najwyższego, a korzystniejsze to będzie dla ciebie niż złoto. ¹² Zamknij jałmużnę w spichlerzach twoich, a ona wybawi cię z każdego nieszczęścia*. ¹³ Lepiej niż tarcza mocna, niżeli ciężka włócznia za ciebie walczyć będzie z wrogiem. ¹⁴ Człowiek dobry ręczyć będzie za bliźniego, i byłby bezwstydny, gdyby go odtrącił. ¹⁵ Nie zapominaj dobrodziejstw poręczyciela, dał bowiem życie swoje za ciebie. ¹⁶ Grzesznik za nic sobie ma dobrodziejstwa poręczyciela i bez wdzięczności w sercu odtrąca swego wybawcę. ¹⁷ Ręczenie zgubiło wielu uczciwych i wstrząsnęło nimi jak morska fala. ¹⁸ Ludzi możnych wypędziło z kraju, tak że zabłądzili między obce narody. ¹⁹ Grzesznik, który narzuca się z ręczeniem, goniąc za zyskiem, popadnie pod wyroki sądowe. ²⁰ Pomagaj bliźniemu według swej możności, a uważaj na siebie, abyś i ty nie upadł. ²¹ Pierwsze potrzeby życia: woda, chleb, odzienie i dom, by osłonić nagość. ²² Lepsze jest życie biednego pod dachem z tarcic niż wspaniałe uczty u obcych. ²³ Bądź zadowolony, czy masz mało czy dużo, a nie posłyszysz wymówek, że jesteś przybyszem. ²⁴ Przykre to życie chodzić od domu do domu, a tam, gdzie mieszkasz jako obcy, ust nie otworzysz. ²⁵ Choć przyjmiesz kogoś do stołu i dasz pić, bez otrzymania podzięki posłyszysz przykre słowa*: ²⁶ «Chodź, przybyszu, przygotuj stół, a jeśli co masz w ręku, nakarm mnie!* ²⁷ Przybyszu, zrób miejsce godniejszemu, brat w gościnę przybył do mnie, potrzebuję mieszkania». ²⁸ Ciężkie są dla człowieka rozumnego obelgi wierzyciela i wymawianie gościny.
30 ¹ Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi, aby na końcu mógł się nim cieszyć. ² Kto wychowuje swego syna, będzie miał z niego pociechę i dumny będzie z niego między znajomymi. ³ Kto kształci swego syna, budzi zazdrość u wroga, a wobec przyjaciół będzie nim się cieszył. ⁴ Skończył życie jego ojciec, ale jakby nie umarł, gdyż podobnego sobie zostawił. ⁵ W czasie życia swego widział go i doznał radości, a i przy śmierci swej nie został zasmucony. ⁶ Przeciwnikom zostawił mściciela, a przyjaciołom tego, który im okaże wdzięczność. ⁷ Rozpieszcza syna swego ten, kto opatruje każdą jego ranę i komu na każdy jego głos wzruszają się wnętrzności. ⁸ Koń nieujeżdżony jest narowisty, a syn zostawiony samemu sobie staje się zuchwały. ⁹ Pieść dziecko, a wprawi cię w osłupienie, baw się nim, a sprawi ci smutek. ¹⁰ Nie śmiej się razem z nim, abyś nie został wraz z nim zasmucony i abyś na koniec nie zgrzytał zębami. ¹¹ W młodości nie dawaj mu zbytniej swobody*, ¹² okładaj razami boki jego, gdy jest jeszcze młody, aby, gdy zmężnieje, nie odmówił ci posłuchu. ¹³ Wychowuj syna swego i używaj do pracy, abyś nie został zaskoczony jego bezczelnością. ¹⁴ Więcej wart biedny a zdrowy o silnej postawie, niż bogaty a ukarany na swym ciele [chorobą]. ¹⁵ Zdrowie i siła lepsze są niż wszystko złoto, a mocne ciało niż niezmierny majątek. ¹⁶ Nie ma większego bogactwa nad zdrowie ciała i nie ma zadowolenia nad radość serca. ¹⁷ Lepsza jest śmierć niż przykre życie i lepszy wieczny odpoczynek niż stała choroba. ¹⁸ Łakocie położone przed zamkniętymi ustami to stosy żywności leżące na grobie*. ¹⁹ Na cóż się przyda ofiara z owoców bożkowi? Nie będzie przecież jadł ani czuł zapachu - tak jest z tym, kogo Pan doświadcza. ²⁰ Patrzy oczami i wzdycha, jak wzdycha eunuch obejmujący dziewicę. ²¹ Nie wydawaj duszy swej smutkowi ani nie dręcz siebie myślami. ²² Radość serca jest życiem człowieka, a wesołość męża przedłuża dni jego. ²³ Wytłumacz sobie samemu*, pociesz swoje serce, i oddal długotrwały smutek od siebie; bo smutek zgubił wielu i nie ma z niego żadnego pożytku. ²⁴ Zazdrość i gniew skracają dni, a zmartwienie sprowadza przedwczesną starość. ²⁵ Gdy serce pogodne - dobry apetyt*, zatroszczy się ono o pokarmy.
31 ¹ Bezsenność z powodu bogactwa wyczerpuje ciało, a troska o nie oddala sen. ² Troska nocnego czuwania oddala drzemkę, bardziej niż ciężka choroba wybija ze snu. ³ Bogacz się trudzi, aby zbierać pieniądze, a gdy przestaje, syci się rozkoszami. ⁴ Biedak się trudzi, nie mając środków do życia, a gdy przestaje, popada w nędzę. ⁵ Ten, kto złoto miłuje, nie ustrzeże się winy, a ten, kto goni za zyskami, przez nie zostanie oszukany. ⁶ Wielu złoto doprowadziło do upadku, a zguba ich stała się jawna. ⁷ Jest ono zasiekami z drzewa na drodze tych, co za nim szaleją, a kto jest głupi, w nich uwięźnie. ⁸ Błogosławiony bogacz, którego znaleziono bez winy, który nie gonił za złotem. ⁹ Któż to jest? Wychwalać go będziemy, uczynił bowiem rzeczy podziw wzbudzające między swoim ludem. ¹⁰ Któż poddany pod tym względem próbie został doskonały? Poczytane mu to będzie za chlubę. Kto mógł zgrzeszyć, a nie zgrzeszył, uczynić źle, a nie uczynił? ¹¹ Dobra jego zostaną utwierdzone, a zgromadzenie opowiadać będzie jego dobrodziejstwa. ¹² Zająłeś miejsce przy stole suto zastawionym? Nie otwieraj nad nim gardzieli i nie wołaj: «Jakże wiele na nim!» ¹³ Pamiętaj, że źle jest mieć oko chciwe. Cóż między rzeczami stworzonymi gorszego nad takie oko, które z powodu każdej rzeczy* napełnia się łzami. ¹⁴ Po to, co ktoś sobie upatrzył, nie wyciągaj ręki i nie pchaj się wraz z nim do półmiska! ¹⁵ Osądzaj sprawy bliźniego według swoich własnych i nad każdą sprawą się namyśl! ¹⁶ Jedz, co leży przed tobą, jak człowiek, nie bądź żarłoczny, abyś nie wzbudził odrazy. ¹⁷ Przez dobre wychowanie pierwszy zaprzestań [jedzenia], nie bądź nienasycony, byś kogo nie zraził. ¹⁸ Jeśli zajmiesz miejsce między wieloma, nie wyciągaj ręki jako pierwszy spomiędzy nich. ¹⁹ Jakże mało wystarcza człowiekowi dobrze wychowanemu, na łóżku swym nie będzie ciężko oddychał. ²⁰ Zdrowy jest sen [człowieka], gdy ma umiarkowanie syty żołądek, wstaje on wcześnie, jest panem samego siebie. Udręka bezsenności, bóle żołądka i kolki w brzuchu - u łakomego człowieka. ²¹ A jeśli byłbyś zmuszony do jedzenia, wstań, zrzuć to na uboczu*, a ulżysz sobie. ²² Słuchaj mnie, synu, i nie gardź mną, w końcu uznasz słowa moje za słuszne. We wszystkich czynach swych bądź uważny, a żadna choroba nie zbliży się do ciebie. ²³ Wargi wychwalać będą tego, kto hojny jest na ucztach, i prawdziwe jest świadectwo o jego szlachetności. ²⁴ Miasto będzie szemrać przeciw skąpemu na ucztach i świadectwo o jego sknerstwie jest prawdziwe. ²⁵ Przy piciu wina nie bądź zbyt odważny, albowiem ono zgubiło wielu. ²⁶ Jak w kuźni próbuje się twardość stali zanurzając ją w wodzie, tak wino doświadcza przez bójkę serca zuchwalców. ²⁷ Wino dla ludzi jest życiem, jeżeli pić je będziesz w miarę. Jakież ma życie ten, który jest pozbawiony wina?* Stworzone jest ono bowiem dla rozweselenia ludzi. ²⁸ Zadowolenie serca i radość duszy daje wino pite w swoim czasie i z umiarkowaniem. ²⁹ Udręczeniem dla duszy jest zaś wino pite w nadmiernej ilości, wśród podniecenia i zwady. ³⁰ Pijaństwo powiększa szał głupiego na jego zgubę, osłabia siły i sprowadza rany. ³¹ Na uczcie przy piciu nie rób wymówek bliźniemu ani nie lekceważ go z powodu jego wesołości; nie mów mu słów obelżywych ani nie drażnij go żądaniem zwrotu [długu]!
32 ¹ Jeśli posadzono cię na pierwszym miejscu, nie wbijaj się w pychę, bądź między nimi jak jeden z nich, miej staranie o nich, a dopiero potem usiądź! ² Gdy wykonasz wszystko, co do ciebie należy, zajmij swoje miejsce, abyś się radował wraz z nimi i otrzymał wieniec za umiejętność kierowania ucztą. ³ Mów, starcze, tobie to bowiem przystoi, jednak z dokładnym wyczuciem, abyś nie przeszkadzał muzyce*. ⁴ A kiedy jej słuchają, nie rozwódź się mową ani nie okazuj swej mądrości w niestosownym czasie! ⁵ Czym pieczęć z rubinu w złotej oprawie, tym koncert muzyków na uczcie przy winie. ⁶ Jak pieczęć szmaragdowa w złotym obramowaniu, tak melodia muzyków przy słodkim winie. ⁷ Przemów, młodzieńcze, jeśli już musisz, skoro cię o to usilnie dwa razy proszono. ⁸ Mów zwięźle, w niewielu słowach [zamknij] wiele treści, okaż, że jesteś taki, który coś wie, a zarazem umie milczeć. ⁹ Nie wywyższaj się między dostojnikami, a gdy inny mówi, wiele nie gadaj! ¹⁰ Przed grzmotem przelatuje błyskawica, a przed skromnym człowiekiem idzie przychylność. ¹¹ Gdy przyjdzie czas, powstań, nie bądź ostatni, idź szybko do domu i nie postępuj lekkomyślnie! ¹² Tam możesz się zabawić i czynić, co ci się podoba, ale nie grzesz mową zuchwałą! ¹³ Za wszystko wysławiaj Tego, który cię stworzył i który cię upaja swoimi dobrami. ¹⁴ Kto się boi Pana, otrzyma wychowanie, a którzy od wczesnego rana Go szukają, znajdą [Jego] upodobanie. ¹⁵ Ten, kto bada Prawo, życie swe nim wypełni, ale obłudnik znajdzie w nim sposobność do upadku. ¹⁶ Którzy się Pana boją, zrozumieją Prawo*, a ich sprawiedliwość jak światło zabłyśnie. ¹⁷ Człowiek grzeszny unika nagany i według swej woli tłumaczy Prawo. ¹⁸ Człowiek roztropny nie gardzi myślą [obcą], a głupi* i pyszny niczym się nie przejmuje. ¹⁹ Nic nie czyń bez zastanowienia, a nie będziesz żałował swego czynu*. ²⁰ Na drogę wyboistą nie wchodź, abyś nogą nie uderzył o kamień. ²¹ Nie czuj się bezpieczny na drodze bez przeszkód ²² i miej się na baczności na swoich ścieżkach!* ²³ We wszystkich czynach uważaj na siebie samego, przez to zachowasz przykazania. ²⁴ Albowiem kto wierzy Prawu, zachowuje przykazania, a kto zaufał Panu, nie poniesie szkody.
33 ¹ Nie spadnie zło na bojącego się Pana, a jeśli będzie doświadczany, dozna wybawienia. ² Człowiek mądry nie będzie nienawidził Prawa, ale kto obłudnie wobec niego postępuje, jest jak okręt w czasie burzy. ³ Człowiek mądry zawierzy Prawu, ono będzie dlań niezawodne jak wyrocznia urim i tummim*. ⁴ Przygotuj mowę, a słuchać cię będą, zbierz swą wiedzę i odpowiadaj! ⁵ Wnętrze głupiego jest jak koło u ciężkiego wozu i jak oś obracająca się - jego myślenie. ⁶ Przyjaciel niestały podobny jest do ogiera, który rży pod każdym jeźdźcem.