38 16 Synu, wylewaj łzy nad zmarłym i jako bardzo cierpiący zacznij lament, według tego, co mu przystoi*, pochowaj ciało i nie lekceważ jego pogrzebu!
17 Płacz gorzko i z przejęciem uderzaj się w piersi, zarządź żałobę odpowiednio do jego godności, dzień jeden lub dwa, dla uniknięcia potwarzy, potem już daj się pocieszyć w smutku!
18 Ze smutku bowiem śmierć następuje: smutek serca łamie siłę.
19 Tylko do chwili pogrzebu niechaj trwa smutek, bo życie udręczone - przekleństwem* dla serca.
20 Nie oddawaj smutkowi swego serca, odsuń go, pomnąc na swój koniec.
21 Nie zapominaj, że nie ma on powrotu, tamtemu nie pomożesz, a sobie zaszkodzisz.
22 «Pamiętaj o moim losie, który będzie też twoim: mnie wczoraj, tobie dzisiaj».
23 Gdy spoczął zmarły, niech spocznie i pamięć o nim, pociesz się po nim, skoro już wyszedł duch jego.