Mk 2,7

«Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, oprócz jednego Boga ?»

Mk 2,12

On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: «Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego».

Mk 5,7

i krzyczał wniebogłosy: «Czego chcesz ode mnie, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Zaklinam Cię na Boga , nie dręcz mnie!».

Mk 10,6

Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę:

Mk 10,9

Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!»

Mk 10,18

Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg *.

Mk 10,27

Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga ; bo u Boga wszystko jest możliwe».

Mk 11,22

Jezus im odpowiedział: «Miejcie wiarę w Boga !

Mk 12,17

Wówczas Jezus rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga ». I byli pełni podziwu dla Niego.

Mk 12,26

Co zaś dotyczy umarłych, że zmartwychwstaną, czyż nie czytaliście w księdze Mojżesza, tam gdzie mowa "O krzaku"*, jak Bóg powiedział do niego: Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.

Mk 12,27

Nie jest On Bogiem umarłych, lecz żywych. Jesteście w wielkim błędzie».

Mk 12,29

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest*: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden.

Mk 12,30

Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą.

Mk 16,19

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga .