Mk 1,3

Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Dla Niego prostujcie ścieżki!*

Mk 1,5

Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając [przy tym] swe grzechy.

Mk 1,7

I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów.

Mk 1,17

Jezus rzekł do nich : «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi».

Mk 1,18

I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim .

Mk 1,20

Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim .

Mk 1,22

Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.

Mk 1,25

Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego !».

Mk 1,26

Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego .

Mk 1,28

I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Mk 1,30

Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej .

Mk 1,31

On podszedł do niej i podniósł ją ująwszy za rękę, gorączka ją opuściła. A ona im usługiwała.

Mk 1,32

Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych;

Mk 1,34

Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić*, ponieważ wiedziały, kim On jest.

Mk 1,36

Pospieszył za Nim Szymon z towarzyszami,

Mk 1,38

Lecz On rzekł do nich : «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem*».

Mk 1,40

Wtedy przyszedł do Niego trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: «Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić».

Mk 1,41

Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego : «Chcę, bądź oczyszczony!».

Mk 1,44

mówiąc mu: «Uważaj, nikomu nic nie mów*, ale idź pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo* dla nich ».

Mk 1,45

Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego .

Mk 2,2

Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę.

Mk 2,3

Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech.

Mk 2,4

Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego , odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk.

Mk 2,8

Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich : «Czemu nurtują te myśli w waszych sercach?

Mk 2,12

On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: «Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego».

Mk 2,13

Potem wyszedł znowu nad jezioro*. Cały lud przychodził do Niego , a On go nauczał.

Mk 2,14

A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego : «Pójdź za Mną!». On wstał i poszedł za Nim .

Mk 2,15

Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim .

Mk 2,17

Jezus usłyszał to i rzekł do nich : « Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

Mk 2,18

Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Niego i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?»