Sdz 1,8

< Synowie Judy uderzyli na Jerozolimę, zdobyli ją, lud wycięli ostrzem miecza, a miasto spalili>*.

Sdz 1,13

Zdobył je Otniel, syn Kenaza, młodszego brata Kaleba, i Kaleb dał mu za żonę swoją córkę Aksę.

Sdz 1,16

Synowie Kenity, teścia* Mojżesza, wyruszyli z synami Judy z Miasta Palm* i udali się na pustynię judzką, leżącą w Negebie koło Arad, i tam zamieszkali z ludem*.

Sdz 1,20

Kalebowi dano w posiadanie Hebron, zgodnie z podziałem dokonanym przez Mojżesza, a ten pozbawił tam posiadłości trzech synów Anaka.

Sdz 1,21

Natomiast synowie Beniamina nie wyrzucili z Jerozolimy mieszkających w niej Jebusytów, tak że ci mieszkają w Jerozolimie wspólnie z synami Beniamina aż po dziś dzień.

Sdz 1,34

Amoryci zaś wypchnęli synów Dana na góry i nie pozwalali im zejść do doliny.

Sdz 2,8

Jozue, syn Nuna, sługa Pana, umarł w wieku lat stu dziesięciu.

Sdz 3,6

żenili się z ich córkami i własne swoje córki dawali ich synom za żony, a także służyli ich bogom.

Sdz 3,9

Wołali więc Izraelici do Pana i Pan sprawił, że powstał wśród Izraelitów wybawiciel, który ich wyswobodził - Otniel, syn Kenaza, młodszego brata Kaleba.

Sdz 3,11

Kraj doznawał pokoju przez lat czterdzieści - aż do śmierci Otniela, syna Kenaza.

Sdz 3,15

Wtedy Izraelici wołali do Pana i Pan wzbudził im wybawiciela, Ehuda, syna Gery, Beniaminity, który władał lewą ręką. Izraelici wysłali go z daniną do Eglona, króla Moabu.

Sdz 3,31

Po nim był Szamgar, syn Anata. Pobił on ościeniem na woły Filistynów w liczbie sześciuset ludzi - i on także wybawił Izraela.

Sdz 4,6

Posłała ona po Baraka, syna Abinoama z Kedesz w pokoleniu Neftalego. «Oto - rzekła mu - co nakazał Pan, Bóg Izraela: Idź, udaj się na górę Tabor i weź z sobą dziesięć tysięcy mężów synów Neftalego i synów Zabulona.

Sdz 4,11

Cheber Kenita* oddzielił się od rodu Kaina i od plemienia synów Chobaba, teścia Mojżesza. Rozbił swój namiot koło Dębu w Saannaim, w pobliżu Kedesz.

Sdz 4,12

Sisera dowiedziawszy się, że Barak, syn Abinoama, wyruszył na górę Tabor,

Sdz 5,1

Dnia tego Debora i Barak, syn Abinoama, śpiewali hymn w słowach:

Sdz 5,6

Za dni Szamgara, syna Anata, za dni Jaeli opustoszały drogi, a chodzący szlakami udeptanymi, po krętych drogach kroczyli.

Sdz 5,12

Powstań, o powstań, Deboro, powstań, o powstań i pieśń zaśpiewaj! Powstań, Baraku, by pojmać twych jeńców, synu Abinoama.

Sdz 6,11

A oto przyszedł Anioł Pana* i usiadł pod terebintem w Ofra, które należało do Joasza z rodu Abiezera. Gedeon, syn jego, młócił na klepisku zboże, aby je ukryć przed Madianitami.

Sdz 6,29

Mówili więc jeden do drugiego: «Któż to uczynił?» Szukali więc, badali i orzekli: «Uczynił to Gedeon, syn Joasza».

Sdz 6,30

Następnie rzekli mieszkańcy miasta do Joasza: «Wyprowadź swego syna ! Niech umrze, gdyż zburzył ołtarz Baala i wyciął aszerę, która była obok niego».

Sdz 7,14

Odpowiedział mu jego towarzysz mówiąc: «Nie może to być nic innego, jak miecz Gedeona, syna Joasza, Izraelity. Bóg w jego ręce wydał Madianitów i cały obóz».

Sdz 8,13

Po bitwie wracał Gedeon, syn Joasza, poprzez wzgórze Chares.

Sdz 8,18

Następnie zwrócił się do Zebacha i Salmunny: «Jacy to byli mężowie, których zabiliście pod Taborem?» Odpowiedzieli: «Podobni do ciebie. Każdy z nich miał wygląd syna królewskiego».

Sdz 8,19

«To byli moi bracia, synowie mojej matki!» - odpowiedział - «Na życie Pana! Gdybyście ich żywych puścili, nie zabiłbym was».

Sdz 8,20

Potem dał rozkaz Jeterowi, pierworodnemu swemu synowi : «Wstań! Zabij ich!» Lecz młodzieniec nie wydobył miecza, gdyż się bał; był bowiem jeszcze chłopcem.

Sdz 8,22

W tym czasie mężowie izraelscy rzekli do Gedeona: «Panuj nad nami, ty, twój syn i twój wnuk, ponieważ wybawiłeś nas z rąk Madianitów».

Sdz 8,23

Lecz Gedeon im odpowiedział: «Nie ja będę panował nad wami ani też mój syn : Pan będzie panował nad wami»*.

Sdz 8,29

Jerubbaal, syn Joasza, wrócił i mieszkał w swoim domu.

Sdz 8,30

Gedeon miał siedemdziesięciu własnych synów , miał bowiem wiele żon.