14 ¹ Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida, z drzewem cedrowym, murarzami i cieślami, aby mu zbudowali pałac. ² Wtedy Dawid poznał, że Pan potwierdził go jako króla nad Izraelem i wysoko podniósł jego władzę ze względu na swój lud - Izraela. ³ W Jerozolimie Dawid wziął sobie jeszcze żony i miał jeszcze synów i córki. ⁴ Oto imiona dzieci, które miał w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon, ⁵ Jibchar, Eliszua, Elpalet, ⁶ Nogah, Nefeg, Jafia, ⁷ Eliszama, Beeliada*, Elifelet. ⁸ Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad całym Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby go pochwycić. Dawid dowiedział się o tym i wyszedł naprzeciw nich. ⁹ Filistyni przybyli, rozciągnęli się w dolinie Refaim. ¹⁰ Wtedy Dawid radził się Boga, mówiąc: «Czy mam pójść na Filistynów i czy dasz ich w moje ręce?» A Pan odrzekł mu: «Idź, i dam ich w twoje ręce». ¹¹ Udali się oni do Baal-Perasim i tam ich Dawid pokonał. Wtedy rzekł Dawid: «Tak rozbił Bóg moją ręką wrogów moich, jak rozbija woda [rwąca]». Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim. ¹² [Filistyni] pozostawili tam swoje bożki, a Dawid rozkazał: «Niech będą spalone w ogniu!» ¹³ Lecz Filistyni jeszcze raz rozciągnęli się w dolinie. ¹⁴ I znowu radził się Dawid Boga, a Bóg mu powiedział: «Nie dokonuj natarcia idąc za nimi, lecz obejdź ich od tyłu, a dokonasz na nich natarcia od strony drzew balsamowych. ¹⁵ Kiedy zaś usłyszysz odgłos kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy ruszysz do walki, bo wtedy wyjdzie przed tobą Bóg, by rozbić wojsko Filistynów». ¹⁶ Dawid postąpił tak, jak mu Bóg polecił, i pokonał wojsko Filistynów, od Gibeonu aż do Gezer. ¹⁷ Tak sława Dawida rozeszła się po wszystkich krainach, a Bóg rzucił postrach przed nim na wszystkie narody.
15 ¹ Pobudował on sobie domy w Mieście Dawidowym, przygotował miejsce dla Arki Bożej i rozbił dla niej namiot. ² Wtedy rzekł Dawid: «Nikt nie powinien nosić Arki Bożej, oprócz lewitów, albowiem to ich wybrał Pan do noszenia Arki Bożej i do obsługiwania jej na wieki»*. ³ I zgromadził Dawid wszystkich Izraelitów w Jerozolimie celem przeniesienia Arki Pańskiej na jej miejsce, które dla niej przygotował. ⁴ Zebrał Dawid synów Aarona i lewitów; ⁵ z synów Kehata: naczelnika Uriela i jego braci - stu dwudziestu; ⁶ z synów Merariego: naczelnika Asajasza i jego braci - dwustu dwudziestu; ⁷ z synów Gerszoma: naczelnika Joela i jego braci - stu trzydziestu; ⁸ z synów Elisafana: naczelnika Szemajasza i jego braci - dwustu; ⁹ z synów Chebrona: naczelnika Eliela i jego braci - osiemdziesięciu; ¹⁰ z synów Uzzjela: naczelnika Amminadaba i jego braci - stu dwunastu. ¹¹ I wezwał Dawid kapłanów: Sadoka i Abiatara oraz lewitów: Uriela, Asajasza, Joela, Szemajasza, Eliela i Amminadaba, ¹² i rzekł do nich: «Wy jesteście naczelnikami rodów lewickich, oczyśćcie się* wy i bracia wasi i przenieście Arkę Pana, Boga Izraela, na miejsce, które jej przygotowałem. ¹³ Ponieważ za pierwszym razem nie było was, dotknął nas ciosem Pan, Bóg nasz, bośmy się Go nie zapytali, jak należało». ¹⁴ Kapłani więc i lewici oczyścili się, aby przenieść Arkę Pana, Boga Izraela. ¹⁵ Lewici nieśli Arkę Bożą na drążkach na swoich ramionach, jak przykazał Mojżesz zgodnie ze słowem Pana*. ¹⁶ I rzekł Dawid naczelnikom lewitów, aby ustanowili swoich braci śpiewakami przy instrumentach muzycznych: cytrach, harfach, cymbałach, aby rozbrzmiewał głos donośny i radosny. ¹⁷ I ustanowili lewici Hemana, syna Joela, a z braci jego Asafa, syna Berekiasza; z synów zaś Merariego, ich braci, Etana, syna Kuszajasza, ¹⁸ a z nimi braci ich drugiego stopnia: Zachariasza, Uzzjela*, Szemiramota, Jechiela, Unniego, Eliaba, Benajasza, Maasejasza, Mattitiasza, Elifela, Miknejasza, Obed-Edoma, Jejela - odźwiernych. ¹⁹ Śpiewacy: Heman, Asaf i Etan grali donośnie na cymbałach z brązu; ²⁰ Zachariasz, Uzzjel, Szemiramot, Jechiel, Unni, Eliab, Maasejasz i Benajasz na cytrach w wysokim tonie*; ²¹ Mattitiasz, Elifel, Miknejasz, Obed-Edom, Jejel i Azazjasz na harfach, by dominowali* w oktawie; ²² Kenaniasz, przełożony lewitów [przeznaczonych] do przenoszenia*, kierował przenoszeniem, ponieważ był do tego uzdolniony. ²³ Berekiasz i Elkana byli odźwiernymi przy arce. ²⁴ Kapłani: Szebaniasz, Jozafat, Netaneel, Amasaj, Zachariasz, Benajasz i Eliezer grali na trąbach przed Arką Bożą, a Obed-Edom i Jechiasz byli odźwiernymi przy Arce. ²⁵ * Wówczas to Dawid i starsi Izraela oraz wodzowie z wielką radością poszli, aby przenieść Arkę Przymierza Pańskiego z domu Obed-Edoma. ²⁶ Kiedy Bóg wspomagał lewitów niosących Arkę Przymierza Pańskiego, ofiarowano siedem cielców i siedem baranów. ²⁷ A Dawid był okryty płaszczem z bisioru i podobnie wszyscy lewici niosący Arkę i śpiewający, oraz Kenaniasz, kierujący przenoszeniem. Dawid miał na sobie także efod lniany. ²⁸ Tak cały Izrael prowadził Arkę Przymierza Pańskiego wśród radosnych okrzyków, grania na trąbach, cymbałach, harfach i cytrach. ²⁹ Gdy Arka Przymierza Pańskiego przybyła do Miasta Dawidowego, Mikal, córka Saula, wyglądała przez okno i ujrzała króla Dawida tańczącego i grającego, Wtedy wzgardziła nim w swym sercu.
16 ¹ * Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania. ² Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana. ³ I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po kubku wina. ⁴ Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraelowego: ⁵ Asafa - przełożonym, Zachariasza - jego zastępcą, potem Uzzjela*, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, na instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, by grał na cymbałach; ⁶ Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego. ⁷ Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za pośrednictwem Asafa i jego braci: ⁸ * Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia, głoście dzieła Jego wśród narodów! ⁹ Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy, rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda. ¹⁰ Szczyćcie się świętym Jego imieniem, niech się weseli serce szukających Pana! ¹¹ Rozważajcie o Panu i Jego potędze, szukajcie zawsze Jego oblicza: ¹² Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał, o Jego znakach i sądach ust Jego. ¹³ Potomstwo Izraela, Jego sługi, synowie Izraela, Jego wybrańcy! ¹⁴ On, Pan, jest naszym Bogiem, Jego wyroki obejmują świat cały. ¹⁵ Na wieki pamięta* o swoim przymierzu - obietnicę dał dla tysiąca pokoleń. ¹⁶ Zawarł je z Abrahamem i przysięgę dał Izaakowi. ¹⁷ Ustanowił dla Jakuba jako prawo wieczne przymierze dla Izraela, ¹⁸ mówiąc: «Dam tobie ziemię Kanaanu na waszą własność dziedziczną», ¹⁹ gdy was było niewielu - nieliczni i obcy w niej. ²⁰ Wędrowali od szczepu do szczepu, z jednego królestwa do drugiego ludu, ²¹ a nie pozwolił nikomu ich uciskać i z ich powodu karał królów: ²² «Nie dotykajcie moich pomazańców i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!» ²³ * Śpiewajcie Panu, wszystkie krainy, z dnia na dzień głoście Jego zbawienie! ²⁴ Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan, Jego cuda - wśród wszystkich narodów, ²⁵ bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały: wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie. ²⁶ Bo wszyscy bogowie pogan to ułuda, a Pan uczynił niebiosa. ²⁷ Przed Nim kroczą majestat i piękno, potęga i jasność w Jego przybytku. ²⁸ Oddajcie Panu, rodziny narodów, oddajcie Panu chwałę i potęgę, ²⁹ oddajcie Panu chwałę Jego imienia. Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze, oddajcie pokłon Panu, w święte szaty odziani*. ³⁰ W obliczu Jego zadrżyj, ziemio cała! Umocnił On świat, by się nie poruszył. ³¹ Niech cieszy się niebo i ziemia raduje. Mówcie wśród pogan: «Pan jest królem». ³² Niech szumi morze i co je napełnia, niech się weselą pola i wszystko, co na nich. ³³ Niech tak się uradują drzewa leśne w obliczu Pana, bo nadchodzi, aby rządzić ziemią. ³⁴ * Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość. ³⁵ Mówcie: «Ratuj nas, Boże zbawienia naszego, zgromadź nas i wybaw spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały». ³⁶ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki. A cały naród odpowiedział: «Amen» i chwalił Pana. ³⁷ [Dawid] pozostawił tam przed Arką Przymierza Pańskiego Asafa i jego braci, aby pełnili służbę ustawicznie przed Arką, według porządku każdego dnia; ³⁸ i Obed-Edoma z jego sześćdziesięciu ośmiu braćmi, Obed-Edoma, syna Jedutuna*, i Chosę jako odźwiernych; ³⁹ kapłana Sadoka i braci jego, kapłanów [pozostawił] przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która jest w Gibeonie, ⁴⁰ aby stale ofiarowali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopalenia, rano i wieczorem - według wszystkiego, co napisane jest w Prawie Pana, które On zlecił Izraelowi. ⁴¹ Z nimi byli Heman i Jedutun i reszta wybranych, imiennie wyznaczonych, aby dzięki czynić Panu, bo na wieki Jego łaskawość. ⁴² U Hemana i Jedutuna były przechowywane trąby i cymbały dla grających i instrumenty towarzyszące pieśni Bożej. A synowie Jedutuna byli przy bramie. ⁴³ I wrócił się cały lud - każdy do swego domu. Powrócił też Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu*.
17 ¹ Gdy Dawid zamieszkał w swoim domu, rzekł do proroka Natana: «Oto ja mieszkam w pałacu cedrowym, Arka zaś Przymierza Pańskiego pod zasłonami namiotu!» ² Natan powiedział do Dawida: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Bóg jest z tobą». ³ Lecz tejże samej nocy Bóg skierował do Natana następujące słowa: ⁴ «Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: Nie ty zbudujesz mi dom na mieszkanie. ⁵ Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wywiodłem Izraela, aż do tego dnia, ale przechodziłem z namiotu do namiotu lub przybytku. ⁶ Gdziekolwiek wędrowałem z całym Izraelem, czy choćby do jednego z sędziów, którym nakazałem paść mój lud, czy powiedziałem kiedykolwiek: "Dlaczego nie zbudowaliście mi domu cedrowego?" ⁷ A teraz przemówisz do mojego sługi Dawida: "To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska, spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim izraelskim. ⁸ I byłem z tobą wszędzie, dokądkolwiek się udałeś, i wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. ⁹ Wyznaczę miejsce mojemu ludowi izraelskiemu i osadzę go, i będzie mieszkał na swoim miejscu. Nie poruszy się on już i ludzie nikczemni nie będą go już niszczyć jak dawniej, ¹⁰ od czasów, kiedy ustanowiłem sędziów nad moim ludem izraelskim. Poniżę wszystkich wrogów twoich, a ciebie wywyższę, bo zbuduję ci dom*. ¹¹ Kiedy wypełnią się twoje dni i będziesz musiał odejść do twoich przodków, wzbudzę twojego potomka po tobie, którym będzie jeden z twoich synów, i utwierdzę jego królowanie. ¹² On zbuduje Mi dom, a Ja utwierdzę tron jego na wieki. ¹³ Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem; łaskawości mojej nie cofnę od niego, jak cofnąłem od tego, który był przed tobą. ¹⁴ Osadzę go w moim domu i w moim królestwie na zawsze, a tron jego będzie utwierdzony na wieki"». ¹⁵ Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida. ¹⁶ Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Panem, mówił: «Kimże ja jestem, o Panie, Boże, i czym mój ród, że doprowadziłeś mnie aż dotąd? ¹⁷ Ale i to jeszcze wydało się tobie za mało, o Boże, lecz dałeś o domu swego sługi zapowiedź na daleką przyszłość. Wejrzałeś na mnie jak na człowieka znamienitego stanu, o Panie Boże. ¹⁸ Cóż więcej może powiedzieć Dawid do ciebie o chwale twego sługi? Ty sam znasz swego sługę. ¹⁹ O Panie, przez wzgląd na swego sługę i według [życzenia] twego serca uczyniłeś całe to wielkie dzieło, aby objawić wszystkie wspaniałości. ²⁰ O Panie, nie ma podobnego Tobie i nie ma Boga oprócz Ciebie, według tego wszystkiego, co słyszeliśmy na własne uszy. ²¹ I kto jest jak lud Twój izraelski? Czyż jest jaki inny naród na ziemi, do którego poszedłby Bóg wybawić go jako lud swój, aby zapewnić mu sławę wielkich i straszliwych dzieł, wypędzając narody przed ludem swoim, który wykupiłeś z Egiptu? ²² Uczyniłeś lud izraelski ludem swoim na zawsze, a Ty, Panie, stałeś się jego Bogiem. ²³ Teraz więc, o Panie, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i o domu jego, i uczyń, jak powiedziałeś, ²⁴ ażeby <trwało> i wielbione było imię Twe na wieki w słowach: Pan Zastępów jest Bogiem dla Izraela!* A dom Twojego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed tobą! ²⁵ Tyś bowiem, Boże mój, objawił swemu słudze, że zbudujesz mu dom, stąd to sługa twój tak ośmiela się modlić przed Twoim obliczem. ²⁶ A teraz, Panie, Ty sam jesteś Bogiem. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, ²⁷ racz teraz pobłogosławić dom swego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, bo co Ty, Panie pobłogosławisz, będzie błogosławione na wieki».