2 Mch 1,34

król zbadał sprawę, a miejsce ogrodził i uczynił świętym.

2 Mch 1,35

Król pobierał [stąd] wielkie dochody i rozdzielał je tym, dla których był łaskaw*.

2 Mch 3,3

Nawet sam Seleukos, król Azji*, z własnych dochodów pokrywał wszystkie wydatki, których wymagało składanie ofiar.

2 Mch 3,37

Kiedy zaś król pytał Heliodora, kto byłby odpowiedni, aby jeszcze raz go posłać do Jerozolimy, powiedział:

2 Mch 4,10

Król zgodził się, a kiedy on objął władzę, zaraz zaczął narzucać swym rodakom grecki sposób życia.

2 Mch 4,31

Król więc natychmiast wyruszył, aby te sprawy załagodzić, pozostawiając w swoich zastępstwie Andronika, jednego z dostojników.

2 Mch 4,44

Trzech mężów z rady starszych wniosło oskarżenie przeciw niemu, gdy król przybył do Tyru.

2 Mch 7,3

Rozgniewał się na to król i kazał rozpalić patelnie i kotły.

2 Mch 7,12

Nawet sam król i całe jego otoczenie zdumiewało się odwagą młodzieńca, jak za nic miał cierpienia.

2 Mch 9,19

« Król i wódz Antioch, Żydom, szlachetnym obywatelom - wiele pozdrowień i życzeń zdrowia i powodzenia.

2 Mch 11,22

List zaś króla zawierał tę treść: « Król Antioch bratu* Lizjaszowi - pozdrowienie.

2 Mch 11,27

List zaś króla do ludu był taki: « Król Antioch starszyźnie żydowskiej i wszystkim innym Żydom - pozdrowienie.

2 Mch 13,18

* Kiedy król miał przedsmak odwagi Żydów, rozpoczął próby, aby podstępnymi sposobami stać się panem okolicy.

2 Mch 13,4

Król królów jednak rozpalił gniew Antiocha przeciwko złoczyńcy. Lizjasz bowiem wyjaśnił, że on* właśnie jest winien całego zła, a [ król ] rozkazał, aby go zaprowadzili do Beroi i stracili wedle miejscowych zwyczajów.

2 Mch 7,25

Kiedy zaś młodzieniec nie zwracał na to żadnej uwagi, król przywołał matkę i namawiał ją, aby chłopcu udzieliła zbawiennej rady.

2 Mch 7,39

Wtedy król rozgniewał się i kazał go poddać straszniejszym męczarniom niż innych. Gorzkie mu bowiem były wyrzuty.

2 Mch 8,10

Nikanor postanowił ze sprzedaży Żydów w niewolę zapłacić podatek wynoszący dwa tysiące talentów, które król był winien Rzymianom*.

2 Mch 13,9

Król pełen barbarzyńskich myśli postępował naprzód, aby pokazać Żydom rzeczy gorsze od tych, które były za jego ojca.

2 Mch 3,32

W obawie więc, aby król nie podejrzewał przypadkiem Żydów, że jakąś krzywdę uczynili Heliodorowi, arcykapłan złożył ofiarę za zdrowie tego męża.

2 Mch 4,36

Kiedy król powrócił z miast Cylicji, udali się do niego Żydzi z miasta oraz niektórzy Grecy oburzeni na to, że Oniasz został zamordowany wbrew prawu.

2 Mch 6,1

* Niedługo potem król posłał pewnego starca z Aten*, aby zmuszał Żydów do odstępowania od praw ojczystych i do tego, aby nie postępowali według praw Bożych,

2 Mch 7,1

Siedmiu braci* razem z matką również zostało schwytanych. Bito ich biczami i rzemieniami, gdyż król chciał ich zmusić, aby skosztowali wieprzowiny zakazanej przez Prawo.

2 Mch 7,33

Jeżeli zaś żyjący Król nasz zagniewał się na krótki czas, aby nas ukarać i poprawić, to znów pojedna się ze swoimi sługami.

2 Mch 13,13

Po osobnej naradzie ze starszyzną polecił, aby - zanim król wprowadzi wojsko do Judei i stanie się panem miasta - wyjść i być gotowym na wszystko przy Bożej pomocy.

2 Mch 13,22

Drugi raz prowadził król układy z załogą Bet-Sur, wyciągnął prawicę, otrzymał [ją], oddalił się, napadł na żołnierzy Judy, został pokonany.

2 Mch 14,27

Król zaś rozgniewał się, a podniecony oszczerstwami tego skończonego łotra, napisał do Nikanora, wyrażając niezadowolenie w sprawie umów i rozkazując, aby Machabeusza skutego natychmiast przesłał do Antiochii.

2 Mch 5,18

Gdyby nie popadli w wiele grzechów, to nie inaczej, ale tak samo jak Heliodor, którego król Seleukos posłał, aby przejrzał skarbiec, i on byłby zaraz po swoim wtargnięciu ubiczowany i tak odwiedziony od swojego zuchwalstwa.

2 Mch 7,9

W chwili, gdy oddawał ostatnie tchnienie, powiedział: «Ty, zbrodniarzu, odbierasz nam to obecne życie. Król świata jednak nas, którzy umieramy za Jego prawa, wskrzesi i ożywi do życia wiecznego»*.

2 Mch 11,15

Zgodził się więc Machabeusz na wszystko, o co Lizjasz prosił, mając na uwadze powszechne dobro. Na wszystko bowiem, co Machabeusz wręczył Lizjaszowi na piśmie w sprawie Żydów, król się zgodził.

2 Mch 4,46

Ptolemeusz zaś wziął ze sobą króla do perystylu*, jak gdyby po to, aby się ochłodzić, i wpłynął na zmianę poglądów króla .