⁷ Bracie, doznałem wielkiej radości i pociechy z powodu twojej miłości, że [mianowicie] serca świętych otrzymały od ciebie pokrzepienie. ⁸ A przeto, choć z całą swobodą mogę w Chrystusie nakładać na ciebie obowiązek, ⁹ to jednak raczej proszę w imię miłości, skoro już jestem taki. Jako stary* Paweł, a teraz jeszcze więzień Chrystusa Jezusa - ¹⁰ proszę cię za moim dzieckiem - za tym, którego zrodziłem* w kajdanach, za Onezymem. ¹¹ Niegdyś dla ciebie nieużyteczny, teraz właśnie i dla ciebie, i dla mnie stał się on bardzo użyteczny*. ¹² Jego ci odsyłam; ty zaś jego, to jest serce moje, przyjmij do domu! ¹³ Zamierzałem go trzymać przy sobie, aby zamiast ciebie oddawał mi usługi w kajdanach [noszonych dla] Ewangelii. ¹⁴ Jednakże postanowiłem nie uczynić niczego bez twojej zgody, aby dobry twój czyn był nie jakby z musu, ale z dobrej woli. ¹⁵ Może bowiem po to oddalił się od ciebie na krótki czas, abyś go odebrał na zawsze, ¹⁶ już nie jako niewolnika, lecz więcej niż niewolnika, jako brata umiłowanego. [Takim jest on] zwłaszcza dla mnie, ileż więcej dla ciebie zarówno w doczesności*, jak w Panu. ¹⁷ Jeśli więc się poczuwasz do łączności ze mną, przyjmij go jak mnie! ¹⁸ Jeśli zaś wyrządził ci jaką szkodę lub winien cokolwiek, policz to na mój rachunek! ¹⁹ Ja, Paweł, piszę to moją ręką, ja uiszczę odszkodowanie - by już nie mówić o tym, że ty w większym stopniu winien mi jesteś samego siebie. ²⁰ Tak, bracie, niech ja przez ciebie doznam radości w Panu: pokrzep moje serce w Chrystusie!