Jon 1,13-16

Posłannictwo, bunt i kara
1 13 Ludzie ci starali się, wiosłując, zawrócić ku lądowi, ale nie mogli, bo morze coraz silniej burzyło się przeciw nim. 14 Wołali więc do Pana i mówili*: «O Panie, prosimy, nie dozwól nam zginąć ze względu na życie tego człowieka i nie obciążaj nas odpowiedzialnością za krew niewinną, albowiem Ty jesteś Pan, jak Ci się podoba, tak czynisz». 15 I wzięli Jonasza, i wrzucili go w morze, a ono przestało się srożyć. 16 Ogarnęła wtedy tych ludzi bojaźń przed Panem. Złożyli Panu ofiarę i uczynili śluby.


Przypisy

1,14 - Żeglarze proszą Boga, aby ich nie karał za śmierć Jonasza. Albowiem z jednej strony są przekonani, że jest on niewinny (por. Jr 26,15). Z drugiej zaś strony są przeświadczeni, że zagniewany Bóg domaga się jego śmierci.

Zobacz rozdział