33 ¹ Oto miejsca postoju Izraelitów, którzy swoimi oddziałami wojskowymi wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza i Aarona. ² Mojżesz zapisywał na rozkaz Pana miejsca, skąd rozpoczynał się dalszy ciąg pochodu. Takie to są owe miejsca postojów, z których ruszali dalej. ³ * W pierwszym miesiącu wyruszyli z Ramses. Był to piętnasty dzień pierwszego miesiąca, nazajutrz po Święcie Paschy, gdy Izraelici wyszli z podniesioną ręką na oczach wszystkich Egipcjan. ⁴ A Egipcjanie w tym czasie grzebali wszystkich swoich pierworodnych, zabitych przez Pana. Pan dokonał sądu również nad ich bogami*. ⁵ Ruszyli więc Izraelici z Ramses i rozbili obóz w Sukkot. ⁶ Z Sukkot ruszyli dalej i rozbili obóz w Etam, które jest położone na skraju pustyni. ⁷ Następnie ruszyli z Etam i skierowali się do Pi-Hachirot położonego obok Baal-Sefon i rozbili obóz przed Migdol. ⁸ Wyruszyli spod Pi-Hachirot, przeszli przez środek morza ku pustyni i po trzech dniach drogi przez pustynię rozbili obóz w Mara. ⁹ Wyruszyli z Mara, przybyli do Elim. W Elim, gdzie było dwanaście źródeł wody i siedemdziesiąt palm, rozbili obóz. ¹⁰ Wyruszywszy z Elim, rozbili obóz nad Morzem Czerwonym. ¹¹ Od Morza Czerwonego wyruszyli i rozbili obóz na pustyni Sin*. ¹² Wyruszyli z pustyni Sin i rozbili obóz w Dofka. ¹³ Wyruszyli z Dofka i rozbili obóz w Alusz. ¹⁴ Wyruszyli z Alusz i rozbili obóz w Refidim. Tam zabrakło ludowi wody do picia. ¹⁵ Wyruszyli z Refidim i rozbili obóz na pustyni Synaj. ¹⁶ Wyruszyli z pustyni Synaj i rozbili obóz w Kibrot-Hattaawa. ¹⁷ Wyruszyli z Kibrot-Hattaawa i rozbili obóz w Chaserot. ¹⁸ Wyruszyli z Chaserot i rozbili obóz w Ritma. ¹⁹ Wyruszyli z Ritma i rozbili obóz w Rimmon-Peres. ²⁰ Wyruszyli z Rimmon-Peres i rozbili obóz w Libnie. ²¹ Wyruszyli z Libny i rozbili obóz w Rissa. ²² Wyruszyli z Rissa i rozbili obóz w Kehelata. ²³ Wyruszyli z Kehelata i rozbili obóz na górze Szafer. ²⁴ Wyruszyli od góry Szafer i rozbili obóz w Charada. ²⁵ Wyruszyli z Charada i rozbili obóz w Makelot. ²⁶ Wyruszyli z Makelot i rozbili obóz w Tachat. ²⁷ Wyruszyli z Tachat i rozbili obóz w Terach. ²⁸ Wyruszyli z Terach i rozbili obóz w Mitka. ²⁹ Wyruszyli z Mitka i rozbili obóz w Chaszmona. ³⁰ Wyruszyli z Chaszmona i rozbili obóz w Moserot. ³¹ Wyruszyli z Moserot i rozbili obóz w Bene-Jaakan. ³² Wyruszyli z Bene-Jaakan i rozbili obóz w Chor-Haggidgad. ³³ Wyruszyli z Chor-Haggidgad i rozbili obóz w Jotbata. ³⁴ Wyruszyli z Jotbata i rozbili obóz w Abrona. ³⁵ Wyruszyli z Abrona i rozbili obóz w Esjon-Geber. ³⁶ Wyruszyli z Esjon-Geber i rozbili obóz na pustyni Sin, czyli w Kadesz. ³⁷ Wyruszyli z Kadesz i rozbili obóz na górze Hor, na granicy ziemi Edomu. ³⁸ Stosownie do rozkazu Pana wstąpił kapłan Aaron na górę Hor i umarł tam w czterdziestym roku po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej, pierwszego dnia piątego miesiąca. ³⁹ Aaron liczył wówczas, gdy umarł na górze Hor, sto dwadzieścia trzy lata. ⁴⁰ Król Aradu, położonego na południe od ziemi Kanaan, Kananejczyk, dowiedział się, że Izraelici nadciągają. ⁴¹ Wyruszyli oni z góry Hor i rozbili obóz w Salmona. ⁴² Wyruszyli z Salmona i rozbili obóz w Punon. ⁴³ Wyruszyli z Punon i rozbili obóz w Obot. ⁴⁴ Wyruszyli następnie z Obot i rozbili obóz w Ijje-Haabarim, na granicy Moabu. ⁴⁵ Wyruszyli z Ijjim i rozbili obóz w Dibon-Gad. ⁴⁶ Wyruszyli z Dibon-Gad i rozbili obóz w Almon-Diblataim. ⁴⁷ Wyruszyli z Almon-Diblataim i rozbili obóz na górach Abarim, naprzeciw Nebo. ⁴⁸ Wyruszyli z gór Abarim i rozbili obóz na równinach Moabu nad Jordanem, naprzeciw Jerycha. ⁴⁹ Obozowali na równinach Moabu na Jordanem między Bet-Hajeszimot i Abel-Szittim. ⁵⁰ Tak mówił Pan do Mojżesza na równinach Moabu, naprzeciw Jerycha: ⁵¹ «To powiedz Izraelitom: Gdy przejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan, ⁵² macie wypędzić wszystkich mieszkańców kraju przed sobą. Zniszczycie wszystkie wyobrażenia bogów, podobnie wszystkie posągi ulane z metalu, a wszystkie wyżyny spustoszycie. ⁵³ Weźmiecie następnie kraj w posiadanie i będziecie w nim mieszkali, albowiem Ja dałem wam tę ziemię w posiadanie. ⁵⁴ Podzielicie losem ziemię jako dziedzictwo dla poszczególnych pokoleń. Temu, które ma więcej ludzi, dacie większe dziedzictwo, a temu, które ma mniej - mniejsze. Co komu losem przypadnie, to będzie do niego należało. Macie im według pokoleń przydzielić posiadłość. ⁵⁵ Jeśli jednak mieszkańców kraju nie wypędzicie przed sobą, będą ci, którzy pozostaną, jakby cierniami dla waszych oczu i kolcami dla waszych boków; oni to będą was uciskać w kraju, gdzie zamieszkacie. ⁵⁶ Wtedy uczynię wam to, co im zamierzałem uczynić».
34 ¹ Mówił dalej Pan do Mojżesza: ² «Daj Izraelitom następujący rozkaz: Gdy przyjdziecie do ziemi Kanaan, wtedy obszarem, który wam przypadnie jako dziedzictwo, będzie ziemia Kanaan w swoich granicach. ³ Południowa jej strona ciągnąć się będzie dla was od pustyni Sin aż do Edomu. Wasza południowa granica wyjdzie na wschodzie z krańca Morza Słonego. ⁴ Następnie skieruje się ku południowi ku Wzgórzu Skorpionów, przebiegnie przez Sin na południe od Kadesz-Barnea. Stąd pójdzie do Chasar-Addar i ciągnąć się będzie do Asmon. ⁵ Od Asmon pobiegnie w kierunku Potoku Egipskiego i zakończy się przy morzu. ⁶ Waszą granicą zachodnią będzie Wielkie Morze* - to jest dla was granica zachodnia. ⁷ Wasza granica północna pobiegnie następująco: przeprowadzicie linię od Wielkiego Morza aż do góry Hor. ⁸ Od góry Hor prowadźcie linię do Wejścia do Chamat*. Granica będzie sięgać do Sedad. ⁹ Następnie pobiegnie dalej do Zifron i zakończy się w Chasar-Enan - to będzie wasza północna granica. ¹⁰ Jako wschodnią granicę poprowadzicie linię od Chasar-Enan do Szefam. ¹¹ Od Szefam pójdzie granica w kierunku Haribla* na wschód od Ain. Potem ujdzie dalej przez góry na wschód od jeziora Kinneret. ¹² Następnie będzie biegła wzdłuż Jordanu i zakończy się przy Morzu Słonym. To będzie wasz kraj ze swymi granicami wokoło». ¹³ Wtedy Mojżesz dał taki nakaz Izraelitom: «To jest kraj, który macie podzielić losem, a który Pan nakazał dać dziewięciu i pół pokoleniom. ¹⁴ Pokolenie bowiem Rubenitów otrzymało już posiadłość dla swoich rodzin, podobnie pokolenie Gadytów i połowa pokolenia Manassesa. Oni otrzymali już swoje dziedzictwo. ¹⁵ Te dwa i pół pokolenia otrzymały swoje dziedzictwo z tamtej strony Jordanu naprzeciw Jerycha, na wschodzie». ¹⁶ Tak mówił dalej Pan do Mojżesza: ¹⁷ «Oto imiona ludzi, którzy wam podzielą ziemię: kapłan Eleazar i Jozue, syn Nuna. ¹⁸ Weźmiecie dalej z każdego pokolenia jednego księcia celem dokonania podziału. ¹⁹ A oto imiona tych ludzi: Dla pokolenia Judy - Kaleb, syn Jefunnego. ²⁰ Dla pokolenia Symeona - Samuel, syn Ammihuda. ²¹ Dla pokolenia Beniamina - Elidad, syn Kislona. ²² Dla pokolenia Dana - książę Bukki, syn Jogliego. ²³ Dla potomków Józefa: dla pokolenia Manassesa - - książę Channiel, syn Efoda; ²⁴ dla pokolenia Efraima - książę Kemuel, syn Sziftana. ²⁵ Dla pokolenia Zabulona - książę Elisafan, syn Parnaka. ²⁶ Dla pokolenia Issachara - książę Paltiel, syn Azzana. ²⁷ Dla pokolenia Asera - książę Achiud, syn Szelomiego. ²⁸ Dla pokolenia Neftalego - książę Pedahel, syn Ammihuda». ²⁹ Oto są ci, których Pan wyznaczył, by podzielili ziemię Kanaan jako dziedzictwo pomiędzy Izraelitów.
35 ¹ Mówił Pan do Mojżesza na równinach Moabu w pobliżu Jordanu, naprzeciw Jerycha, te słowa: ² «Rozkaż Izraelitom, niech oddadzą lewitom w dziedziczne posiadanie miasta, w których by mieszkali, i pastwiska dokoła miast. ³ Miasta będą im służyć za mieszkanie, a należące do nich pastwiska będą dla ich bydła, trzód i wszelkich zwierząt. ⁴ Pastwiska miast, które oddacie do użytku lewitom, mają się rozciągać na tysiąc łokci wokół jego murów. ⁵ Odmierzcie poza miastem dwa tysiące łokci od strony wschodniej, dwa tysiące łokci od strony południowej, dwa tysiące łokci od strony zachodniej i dwa tysiące łokci od strony północnej, by samo miasto leżało w środku - to będą pastwiska owych miast. ⁶ Z miast, które oddacie lewitom, będzie sześć miast ucieczki, by zabójca do nich mógł się schronić, a prócz tego oddacie im jeszcze czterdzieści dwa miasta. ⁷ Liczba zatem miast, które wraz z pastwiskami należeć mają do lewitów, wynosić będzie czterdzieści osiem. ⁸ Przy wyborze miast, które oddacie z dziedzictwa Izraelitów, weźmiecie z większego pokolenia większą ich liczbę, a z mniejszego - mniejszą. Każde winno odstąpić stosownie do otrzymanego dziedzictwa odpowiednią liczbę miast lewitom». ⁹ Tak mówił dalej Pan do Mojżesza: ¹⁰ «Powiedz Izraelitom, co następuje: Gdy wejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan, ¹¹ wybierzcie sobie miasta, którzy służyć wam będą za miasta ucieczki; tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił drugiego nieumyślnie. ¹² Miasta te będą dla was schronieniem przed mścicielem krwi*, by zabójca nie poniósł śmierci, zanim nie stanie przed sądem społeczności. ¹³ Co do miast, które macie ustanowić, to powinniście mieć sześć miast ucieczki. ¹⁴ Trzy miasta za Jordanem i trzy w ziemi Kanaan będą służyć za miasta ucieczki. ¹⁵ Owe sześć miast winny służyć za schronienie zarówno Izraelitom, jak i obcym, oraz tym, którzy osiedlili się pośród was; tam może uciekać każdy, kto zabił drugiego nieumyślnie. ¹⁶ Jeżeli kogoś jednak tak pobił przedmiotem żelaznym, iż tamten umarł, jest zabójcą, a jako taki musi zostać zabity. ¹⁷ Gdy kogoś uderzył kamieniem, którym można zabić, i ten [uderzony] umarł, jest zabójcą i jako taki musi zostać zabity. ¹⁸ Gdyby kogoś jakimś przedmiotem drewnianym tak pobił, iż ów [człowiek] umarł, a można było tym narzędziem śmierć zadać, jest zabójcą i jako taki musi umrzeć. ¹⁹ Zabójcę winien zabić mściciel krwi; gdziekolwiek go spotka, może go zabić. ²⁰ Gdyby ktoś drugiemu zadał cios z nienawiści albo rzucił się na niego w zbrodniczym zamiarze, tak iż tamten umarł, ²¹ albo gdyby w złości zadał ręką cios śmiertelny, wtedy ten, który uderzył, musi być zabity; jest bowiem zabójcą i mściciel krwi może go zabić, kiedy go spotka. ²² Gdy mu jednak zadał cios nie z nienawiści albo gdy rzucił na niego jakimkolwiek przedmiotem, ale nie w zamiarze zabicia, ²³ lub też nie widząc spuścił na niego kamień, który może zabić, tak iż tamten rzeczywiście umarł, chociaż nie był mu nieprzyjazny i nie chciał mu nic złego uczynić, ²⁴ wtedy według powyższych zasad społeczność rozstrzygnie pomiędzy zabójcą a mścicielem krwi. ²⁵ Społeczność zabezpieczy go przed zemstą mściciela krwi i przyjmie go z powrotem do miasta ucieczki, gdzie się schronił, i będzie tam przebywał aż do śmierci arcykapłana, który jest namaszczony olejem świętym. ²⁶ Gdy jednak zabójca opuści obręb swego miasta ucieczki, do którego się schronił, ²⁷ i gdy go mściciel krwi spotka poza obrębem miasta ucieczki, wtedy mściciel krwi nie zaciąga winy, gdy zgładzi zabójcę. ²⁸ Do śmierci bowiem arcykapłana winien zabójca przebywać w swoim mieście ucieczki. Natomiast po śmierci arcykapłana może wrócić do swojej dziedzicznej posiadłości. ²⁹ Te nakazy powinny być dla was prawem po wszystkie pokolenia i na wszystkich miejscach waszego pobytu. ³⁰ Jeżeli ktoś popełni zabójstwo, skazuje się go na śmierć na podstawie zeznań świadków; jednak zeznanie jednego świadka nie wystarczy do wydania wyroku śmierci. ³¹ Nie możecie przyjmować żadnego okupu za życie zabójcy, który winien jest śmierci. Musi zostać zabity. ³² Nie możecie również od tego, który się schronił do miasta ucieczki, przyjmować żadnego okupu w tym celu, by mógł wrócić przed śmiercią arcykapłana i mieszkać w [swojej] ojcowiźnie. ³³ Nie będziecie bezcześcili kraju, w którym mieszkacie. Krew bezcześci ziemię i nie ma innego zadośćuczynienia za krew przelaną, jak tylko krew tego, który ją przelał. ³⁴ Nie plamcie przeto ziemi, w której mieszkacie, pośrodku której jest również moje mieszkanie. Ja bowiem, Pan, mieszkam pośród Izraelitów».
36 ¹ Stawili się naczelnicy rodzin pokoleń synów Gileada, syna Makira, który był synem Manassesa z pokoleń potomków Józefa, i przedstawili Mojżeszowi oraz książętom, naczelnikom pokoleń, ² następującą sprawę: «Pan nakazał tobie, panu naszemu, dać Izraelitom losem kraj w dziedzictwo. Otrzymał również pan nasz od Pana [Boga] polecenie, żeby dać dziedzictwo naszego brata Selofchada jego córkom. ³ Gdy one poślubią męża z innego pokolenia Izraelitów, ich część będzie odłączona od działu naszych przodków, a dodana zostanie do działu pokolenia, z którego mężów poślubią, więc nasza część otrzymana losem zmaleje. ⁴ Gdy nastanie dla Izraela rok jubileuszowy, wtedy ich dziedzictwo będzie na zawsze już należało do pokolenia, do którego weszły [przez małżeństwo], a posiadłość pokolenia naszych przodków pomniejszy się właśnie o ich dziedzictwo». ⁵ Wtedy Mojżesz dał taki rozkaz Izraelitom na polecenie Pana: «Słuszne jest zapatrywanie pokolenia potomków Józefa. ⁶ Oto, co Pan rozporządził w sprawie córek Selofchada: Mogą wyjść za mąż, jeśli zechcą, ale mogą poślubić jedynie męża z rodu swego pokolenia, ⁷ aby dziedzictwo Izraelitów nie przechodziło z jednego pokolenia na drugie. Owszem, każdy Izraelita winien utrzymać dziedzictwo swego pokolenia. ⁸ Każda panna, która posiada w jakimś pokoleniu dziedzictwo, może wziąć męża tylko z rodu swego pokolenia, by Izraelici zachowali dziedzictwo swoich przodków ⁹ i aby majątek dziedziczny nie przechodził z jednego pokolenia na drugie. Owszem, pokolenia Izraelitów winny się trzymać swoich posiadłości dziedzicznych». ¹⁰ Córki Selofchada postąpiły według rozkazu Pana, wydanego Mojżeszowi. ¹¹ Poślubiły więc córki Selofchada: Machla, Tirsa, Chogla, Milka i Noa synów swoich stryjów. ¹² Poślubiły więc mężów z pokolenia Manassesa, syna Józefa, i tak pozostało ich dziedzictwo przy pokoleniu, do którego należał ród ich ojca. ¹³ To są przykazania i prawa, które na równinach Moabu nad Jordanem, naprzeciw Jerycha, Pan dał Izraelitom za pośrednictwem Mojżesza.