3 ¹⁷ Pozbawiłeś mą duszę spokoju, zapomniałem o szczęściu. [...]

1 ¹ Ach! Jakże zostało samotne miasto tak ludne, jak gdyby wdową się stała przodująca wśród ludów, władczyni nad okręgami cierpi wyzysk jak niewolnica. [...]

3 ¹³ Sprawił, że tkwią w moich nerkach strzały Jego kołczanu;